Bezruchowy generator elektromagnetyczny jest rodzajem generatora magnetycznego, który działa na zasadzie „pierwszej zasady termodynamiki”. Urządzenie może działać wydajnie, gdy przykładane jest obciążenie, bez konieczności stosowania innych zewnętrznych źródeł zasilania. Jednak nieruchome generatory elektromagnetyczne nigdy nie zostały zweryfikowane i nie są znane działające prototypy.
Generator jest w dużej mierze podobny do każdego standardowego transformatora, z wyjątkiem dwóch cewek wykonawczych i magnesów stałych
zawarte w podstawowym projekcie. Wewnątrz struktury generatora znajduje się zestaw cewek wejściowych i wyjściowych, które wystają z sekcji rdzenia magnetycznego. Magnes stały znajduje się w środku rdzenia magnetycznego i zapewnia linie strumienia magnetycznego, które poruszają się w materiale rdzenia, prowadząc do lewej i prawej ścieżki magnetycznej. Podczas gdy prąd napędowy na cewkach wejściowych zmniejsza poziom strumienia magnetycznego magnesów stałych, które są generowane wokół zestawu wejściowego cewek.
Magnes w ruchu indukowałby ładunek w cewkach i gdy magnes jest umieszczony między dwiema metalowymi płytkami; Powstały strumień magnetyczny zostałby umieszczony równomiernie. Tutaj magnes stały działałby jak bateria topnikowa i umożliwiałaby obsługę ciała. Gdy prąd jest indukowany przez cewkę wejściową, strumień magnetyczny przesuwa się w kierunku metalowej płyty i prowadzi do zmiany strumienia magnetycznego. Bezruchowy rdzeń generatora elektromagnetycznego składa się ze stopów magnetycznych, ponieważ mogą one szybko przełączać strumienie magnetyczne.
Z reguły generator działa skutecznie, zmieniając wzór strumienia magnetycznego i nie musi zmieniać się z jednej strony na drugą. Teorię tę zaproponował Tom Bearden 26 marca 2002 r. Jako opcję energii elektrycznej i twierdził, że generuje ogromną energię z próżni. Budowa tego generatora byłaby jednak trudna, ponieważ wiąże się z wysokimi kosztami instalacji.
